Хүүхдээ дагуулсан аав

Надад яагаад ч юм бүү мэд, хүүхдээ дагуулаад янз бүрийн уралдаан тэмцээн, үзвэр үйлчилгээ, хичээл сурлагын газраар явж байгаа аавууд нэг л нүдэнд дулаахан санагдаж, тэр хэрээр сэтгэлд бүлээхэн мэдрэмж төрүүлээд байдаг юм. Хүүхдээ дагуулсан аавуудаас гагцхүү эцэг хүнд байдаг хээ шаагүйхэн атлаа нууцлагдуу хайр энэрэл, гэр бүлийн хариуцлага, итгэж найдаж болмоор ноён нуруу нэвт шувт харагдах шиг болдог болохоор тэгж санагддаг байж мэдэх юм шүү.

Аавыгаа ангирын дэгдээхэй шиг салалгүй дагаж өссөн балчирхан хүү нь алсдаа өсөж томроод бас л нэг хүүхдээ дагуулсан аав, эс бөгөөс үр хүүхдэдээ элбэрэлтэй ээж болцгоох нь тодорхой. Яагаад гэвэл хайранд умбаж, амтлаж өссөн хүүхэд тийм л хэв маягаар амьдралын урт харгуйг үргэлжлүүлж таарна. 

Эргээд бодоод үзтэл ээжийн тухай дуу шүлэг боть ботиор хэмжигдэхээр олон байдаг хэр нь аавын ач энэрлийн тухай зохиол түүний хажууд чамлалттай жаахан, тэр тусмаа хүүхдээ дагуулсан аавын дотоод сэтгэл рүү өнгийж үзсэн зохиолч яруу найрагчид чухам хэд байдаг билээ дээ.